Współwłasność łączna zachodzi tylko w przypadkach wskazanych w przepisach prawa. Jeżeli przepisy nie przesądzają o tym, że współwłasność jest współwłasnością łączną, to jest ona zawsze współwłasnością w częściach ułamkowych. Współwłasność w częściach ułamkowych Mówi to o tym, że za niepłacenie alimentów można stracić mieszkanie. W tej sytuacji zaległe alimenty są wypłacane z pieniędzy uzyskanych ze spłaty nieruchomości. Uzyskane środki także są przekazywane na rzecz komornika, na poczet prowadzonych przez niego kosztów licytacji. Resztę kwoty otrzymuje były już dłużnik alimentacyjny. Szukasz pomocy kancelarii adwokackiej? Pomożemy Ci! +48 178 886 009. Napisz do nas. Godz. otwarcia: pon.-pt. 8:00 – 19:00. Współwłasność rzeczy, zarówno ruchomości jak i nieruchomości, występuje wówczas, gdy prawo własności przysługuje więcej niż jednej osobie. Z uwagi na podstawę. Współwłasność łączna, z którą mamy wówczas do czynienia trwa tak długo, jak długo istnieje stosunek prawny między wspólnikami lub małżonkami, a z jego zakończeniem przestaje on istnieć. Innym rodzajem współwłasności jest tzw. własność ułamkowa. W takim przypadku nieruchomość należy do poszczególnych osób w jasno W zależności od tego, czy to w końcu wspólność, czy współwłasność ułamkowa. Przy wspólności sprzedajemy bowiem mieszkanie, przy współwłasności - oboje współwłaściciele sprzedają swoje ułamkowe udziały - i tu oczywiście actio pauliana jak najbardziej, a przy wspólności małżeńskiej nie jest to aż tak oczywiste, z uwagi na Art. 527 par. 2 k.c. - dłużnik nie staje pada peta disamping kawasan tersubur di australia ditunjukkan pada nomor. Wspólna własność jednej rzeczy jest zjawiskiem najczęściej spotykanym w stosunku do nieruchomości. Nie zawsze jednak interesy stron są na tyle zgodne, aby stan współwłasności mógł trwać stale. W takim przypadku konieczne jest dokonanie zniesienia współwłasności. O tym, jakie skutki wywołuje taka czynność, w przypadku gdy współwłaścicielami są przedsiębiorcy, piszemy w poniższym artykule Na czym polega zniesienie współwłasności? Sama współwłasność oraz sposób jej zniesienia stanowią instytucje Kodeksu cywilnego. Kierując się regulacjami kodeksowymi, wskazać należy, że współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Jeżeli chodzi natomiast o zniesienie współwłasności, to w swej istocie zmierza ona do nowego ukształtowania prawa własności rzeczy. Przepisy wskazują, że każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Samo zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. Z powyższego wynika zatem, że zniesienie współwłasności może odbyć się poprzez podział rzeczy pomiędzy wspólników lub poprzez przyznanie całej rzeczy jednemu z nich z obowiązkiem spłaty pozostałych. Zniesienie współwłasności w świetle PIT Wybór jednego z powyżej przedstawionych sposobów wywoła odmienne skutki na gruncie podatku dochodowego. Jeżeli bowiem dojdzie do fizycznego podziału rzeczy pomiędzy współwłaścicielami, to każdy z nich otrzyma przypadający mu udział. W konsekwencji nie spowoduje to przysporzenia, które mogłoby być uznane za przychód podatkowy. Inaczej przedstawia się sytuacja, gdy w wyniku zniesienia współwłasności cała rzecz zostaje przyznana jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu jej do dokonania spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli. Wówczas przyjmuje się, że osoba otrzymująca w całości daną rzecz nabywa w niej udział ponad udział dotychczas posiadany i przysługujący jej w tej rzeczy. Konsekwencją tego jest zbycie udziału w niej po stronie tego współwłaściciela, który w zamian przysługującego mu udziału w rzeczy otrzyma spłatę pieniężną. Wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem udziału w nieruchomości, które kwalifikowane jest jak źródło przychodu. Określenie „odpłatne zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do rzeczy. Przykład 1. Właścicielami jednej nieruchomości, każdy po 1/3, są trzej przedsiębiorcy. Postanowili znieść współwłasność poprzez fizyczny podział rzeczy i wyodrębnienie dla każdego z nich działki gruntu odpowiadającej wielkością posiadanemu udziałowi. W takim przypadku nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu. Przykład 2. Właścicielami jednej nieruchomości, każdy po 1/3, są trzej przedsiębiorcy A, B i C. Postanowili znieść współwłasność poprzez przyznanie całej nieruchomości przedsiębiorcy A, który zobowiązał się dokonać spłaty na rzecz B i C w kwocie po 50 000 zł. W takim przypadku zniesienie współwłasności nieruchomości jest traktowane jako odpłatne zbycie udziału przez stronę otrzymującą spłatę. W rezultacie przedsiębiorcy B i C powinni rozpoznać przychód z tytułu odpłatnego zbycia składnika majątkowego w wysokości po 50 000 zł. Powyższe stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 28 kwietnia 2014 r., nr IBPBII/2/415-83/14/ŁCz, gdzie można przeczytać: Jak wynika z powyższego jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest przyznanie wspólnej rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych. Oznacza to, że osoby które otrzymują spłaty w zamian za udziały we współwłasności, zbywają swoje udziały w rzeczy odpłatnie. W związku z tym, po stronie dokonującego odpłatnego (bo w zamian za spłatę) zbycia udziału w nieruchomości powstaje obowiązek podatkowy. Zniesienie współwłasności w świetle VAT Przedstawione do tej pory rozważania znajdują swoje odzwierciedlenie na gruncie podatku od towarów i usług. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów. Z przepisów ustawy VAT nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową albo mieszaną - zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Z powyższego można wyprowadzić wniosek, że opodatkowaniu VAT podlegają jedynie zdarzenia mające charakter odpłatny, z tym że samą odpłatność należy rozumieć w sposób szeroki. Zatem jeżeli zniesienie współwłasności nastąpi nieodpłatnie, przez co rozumie się fizyczny podział rzeczy i brak zapłaty, a następnie dochodzi do wyodrębnienia w sposób materialny udziałów w przedmiotowej nieruchomości, które odpowiadają pod względem wartości i wielkości dokładnie wielkości dotychczasowego ułamkowego udziału stron we współwłasności nieruchomości, to czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Do egzekucji z ułamkowej części nieruchomości, jak również do egzekucji z użytkowania wieczystego, stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji z nieruchomości z zachowaniem reguł poniższych. O zajęciu ułamkowej części nieruchomości komornik zawiadamia także pozostałych współwłaścicieli, a o zajęciu użytkowania wieczystego także właściciela nieruchomości oraz właściwy organ administracji rządowej lub właściwą gminę. Jeżeli przedmiotem egzekucji jest użytkowanie wieczyste, zajęcie obejmuje użytkowanie wieczyste terenu oraz znajdujący się na nim budynek stanowiący własność wieczystego użytkownika wraz z przynależnościami, a mianowicie: 1) ruchomościami, będącymi własnością wieczystego użytkownika, a potrzebnymi do korzystania z przedmiotu wieczystego użytkowania zgodnie z jego przeznaczeniem, jeżeli pozostają z tym przedmiotem w faktycznym związku, odpowiadającym temu celowi, oraz przynależnościami budynku stanowiącego własność wieczystego użytkownika; 2) prawami wynikającymi z umów ubezpieczenia przedmiotów podlegających zajęciu, tudzież należnościami z tych umów już przypadającymi. Zarząd ułamkową częścią nieruchomości Gdy przedmiotem zarządu jest ułamkowa część nieruchomości, zarządca działa tylko w granicach uprawnień dłużnika jako współwłaściciela. Jeżeli egzekucja jest prowadzona z użytkowania wieczystego, postępowanie ulega zawieszeniu, jeżeli właściwy organ wystąpił z żądaniem rozwiązania umowy użytkowania wieczystego. Egzekucja może być podjęta na wniosek wierzyciela, jeżeli sąd orzeknie, że brak jest podstaw do rozwiązania umowy użytkowania wieczystego. W przypadku rozwiązania umowy użytkowania wieczystego, komornik umarza postępowanie egzekucyjne. Opis i oszacowanie części nieruchomości W razie skierowania egzekucji do ułamkowej części nieruchomości opisowi i oszacowaniu podlega cała nieruchomość. Sumą oszacowania takiej części jest odpowiednia część sumy oszacowania całej nieruchomości. Jeżeli przedmiotem egzekucji jest użytkowanie wieczyste, w protokole wymienia się końcową datę użytkowania wieczystego oraz ujawniony w księdze wieczystej sposób korzystania z terenu przez wieczystego użytkownika. Postanowienie o przysądzeniu tego prawa nie narusza ograniczonych praw rzeczowych na nieruchomości powstałych przed jej oddaniem w użytkowanie wieczyste. Sprzedaż ułamkowej części nieruchomości Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest ułamkowa część nieruchomości, pozostają w mocy bez potrącenia ich wartości z ceny nabycia obciążenia tej części ułamkowej nieruchomości ujawnione przez wpis w księdze wieczystej lub złożenie dokumentu do zbioru oraz nie ujawnione w ten sposób, lecz zgłoszone najpóźniej na trzy dni przed terminem licytacji, jeżeli zostały ustanowione przed powstaniem współwłasności. Postanowienie o przysądzeniu własności ułamkowej części nieruchomości nie narusza obciążających ją hipotek wpisanych przed powstaniem współwłasności. W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt. Z wyrazami szacunku Polskie prawo cywilne wyróżnia dwa rodzaje współwłasności: współwłasność w częściach ułamkowych i współwłasność łączną. Czym charakteryzują się te poszczególne rodzaje? 1. Istota współwłasności 2. Współwłasność, czyli wielość podmiotów wspólnego prawa 3. Źródła współwłasności 4. Rodzaje współwłasności 5. Współwłasność w częściach ułamkowych 6. Współwłasność łączna Istota współwłasnościZgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ( Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, dalej również jako „ własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność (condominium pro indiviso) nie stanowi odrębnej instytucji prawa rzeczowego. Jest ona natomiast szczególnym rodzajem własności. Uprawnienia współwłaścicieli są zatem tożsame jak w przypadku, gdy własność danej rzeczy przysługuje tylko jednemu Kodeksu cywilnego nie zawierają wyczerpującego wyliczenia uprawnień właściciela. Dlatego też w art. 140 wyodrębniono tylko atrybuty podstawowe. Mianowicie: uprawnienie do korzystania z rzeczy i uprawnienie do rozporządzania rzeczą. Chociaż nie wyczerpują one prawa własności, to jednak stanowią jej zasadniczy trzon. Do atrybutu korzystania z rzeczy tradycyjnie zalicza się uprawnienia do posiadania (ius possidendi), do używania rzeczy (ius utendi), do pobierania pożytków i innych przychodów z rzeczy (ius fruendi) oraz do dyspozycji faktycznych (ius abutendi). Współwłasność, czyli wielość podmiotów wspólnego prawaWielość podmiotów wspólnego prawa jest podstawową cechą wyróżniającą jedyną formę podzielności prawa własności przyjętą przez polskiego ustawodawcę w obecnie obowiązującym kodeksie cywilnym. W tym ujęciu wspólne prawo własności do tej samej rzeczy przysługuje kilku, a więc co najmniej dwóm, osobom, które są odrębnymi podmiotami prawa i nie tworzą podmiotu korporacyjnego, np. osoby bowiem własność określonej rzeczy przysługuje np. spółce prawa handlowego czy spółdzielni, to bez względu na liczbę jej udziałowców, akcjonariuszy czy członków rzecz nadal stanowi własność jednej osoby, jednego podmiotu, a nie współwłasność udziałowców, członków przedmiotu oznacza, że przedmiotem wspólnego prawa jest jedna rzecz ruchoma lub nieruchoma, a nie zbiór lub zespół rzeczy. Nie wyklucza to jednak sytuacji, aby przedmiotem współwłasności była rzecz zbiorowa (księgozbiór) lub rzecz wraz z przynależnościami. Skoro jednak, jak wskazano wyżej, współwłasność jest jedną z odmian prawa własności, to jej przedmiotem może być tylko pojedyncza rzecz, a nie zespół określonych praw majątkowych (np. mienie). Wówczas bowiem można mówić o wspólności praw czy również: Sposoby zniesienia współwłasnościŹródła współwłasnościStosunek współwłasności może wynikać z różnych zdarzeń, w tym z przepisu prawnego, czynności prawnej czy orzeczenia sądowego. Może mieć także charakter mieszany – wynikać z kilku podstaw. Dlatego też ustawodawca nie wskazał ścisłego katalogu takich źródeł. Najczęściej współwłasność powstaje na skutek czynności prawnych, tak dwustronnych, np. przy umowie sprzedaży, gdy nabywcą tej samej rzeczy jest więcej niż jedna osoba, albo gdy właściciel sprzedaje tylko udział we własności, przy umowie darowizny, w taki sam sposób, przy umowie zniesienia współwłasności lub umowie o dział spadku, jak i jednostronnych, np. przy objęciu w samoistne posiadanie przez kilka osób niczyjej rzeczy ruchomej (art. 181 lub z rozrządzenia testamentowego (art. 926 § 1 w tym z ustanowieniem zapisu rzeczy dla kilku współwłasności mogą też być przepisy ustawy. Przykładowo: w przypadku nabycia własności w drodze zasiedzenia, gdy kilka osób zasiedziało własność tej samej rzeczy (art. 172 i n. Jak stwierdził Sąd Najwyższy (postanowienie z 17 października 2003 r., sygn. IV CK 115/02), przepisy o zasiedzeniu nie zawierają odmiennych zasad odnośnie do jego dopuszczalności w przypadku współwłasności. Skoro można zasiedzieć prawo własności należące do jednej osoby, to można też nabyć w taki sam sposób należące do kilku osób udziały – wszystkie lub tylko niektóre – w tym prawie. Przedmiotem posiadania jest prawo, a nie rzecz jako taka. Nie ma więc przeszkód, by w określonych okolicznościach uznać, że mamy do czynienia z posiadaniem tylko udziału we współwłasności, bo posiadacz uważa się za właściciela określonego udziału w prawie własności. Współwłasność może też wynikać z orzeczenia sądowego o charakterze konstytutywnym, np. postanowienia o przysądzeniu własności nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego na rzecz kilku licytujących, postanowienia o zniesieniu współwłasności rzeczy wspólnej, gdy sąd przyzna rzecz kilku współwłaścicielom, a także postanowienia o dziale współwłasnościWspółwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 § 1 Nie jest dopuszczalne tworzenie nowych rodzajów współwłasności. Jak dotąd istota współwłasności ułamkowej nie została w doktrynie określona w sposób jednoznaczny. Próby wyjaśnienia tego zagadnienia podejmowano w wielu istniejących teoriach. Teoria podziału, zgodnie z którą podziałowi ulega nie rzecz, lecz jedynie prawo własności na rzeczy wspólnej, jest najsilniej reprezentowaną teorią. Odpowiednio do wielkości udziałów poszczególnych współwłaścicieli następuje podział tego prawa. Część prawa przynależna każdemu ze współwłaścicieli obejmuje i dotyczy całej w częściach ułamkowychWspółwłasność w częściach ułamkowych jest samodzielnym stosunkiem prawa rzeczowego, niezwiązanym ze stosunkiem innego rodzaju. To właśnie ten rodzaj współwłasności jest uregulowany w przepisach art. 195-221 Jego podstawową cechą jest to, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje udział w prawie własności rzeczy określony ułamkiem (najczęściej zwykłym). Udziały te nie muszą być zaś równe. O ile prawo własności rzeczy jest niepodzielne, to udział przysługuje wyłącznie danemu współwłaścicielowi, który może nim swobodnie, bez zgody pozostałych rozporządzać, w tym zbywać, obciążać ułamkowa jest stosunkiem ze swej natury nietrwałym i często przypadkowym. Stąd uprawnienie po stronie każdego ze współwłaścicieli do żądania w każdym czasie zniesienia współwłasności. Współwłasność tę określa się także jako podzielone według udziałów wspólne prawo własności. Przy czym udział nie odnosi się do żadnej wydzielonej części rzeczy, lecz jest udziałem idealnym, „myślowym”. Według najczęściej cytowanej w literaturze teorii podziału prawa podziałowi podlega nie rzecz, lecz prawo własności na rzeczy wspólnej. Każdemu ze współwłaścicieli, w myśl tej teorii, przysługuje pełne prawo własności, ale w odniesieniu do idealnie wyodrębnionej części rzeczy wspólnej. Prawo to ulega podziałowi odpowiednio do wielkości udziałów poszczególnych współwłaścicieli, a należna każdemu ze współwłaścicieli część prawa dotyczy i obejmuje całą rzecz (wyrok Sądu Najwyższego z 14 października 2005 r., sygn. III CK 92/05).W odróżnieniu od współwłasności w częściach ułamkowych współwłasność łączna nie ma bytu autonomicznego. Pozostaje w ścisłym związku ze stosunkiem o charakterze osobistym (umowa spółki cywilnej, związek małżeński), z którego się wywodzi. Zasadniczo dopóki trwa stosunek podstawowy, nie może dojść do zniesienia współwłasności łącznej, chyba że przepis szczególny na to pozwala*, natomiast strony stosunku podstawowego nie mogą takiego uprawnienia ustalić w drodze umownej (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 8 lutego 2017 r., sygn. I SA/Wr 1328/16).Udziały w tym rodzaju współwłasności nie są określone w żaden sposób. Nie oznacza to jednak ich braku. Chodzi tu raczej o brak skonkretyzowania wielkości działów poszczególnych właścicieli w formie ułamka, gdyż do momentu zniesienia stosunku podstawowego i współwłasności łącznej określenie wielkości udziałów współwłaścicieli jest w zasadzie bezprzedmiotowe. Najczęściej spotykanym przykładem takiej współwłasności jest prawo do rzeczy wchodzących w skład majątku małżonków w ustawowej wspólności małżeńskiej (art. 32 lub wspólności umownej (art. 48 Innym przykładem może być prawo do rzeczy składających się na majątek spółki cywilnej, przysługujące wspólnikom takiej kompleksowej regulacji prawnej tego rodzaju współwłasności wynika z tego, że specyfika takiej współwłasności jest uzależniona od specyfiki stosunku podstawowego, z którego się wywodzi, ze względu na odmienną funkcję, jaką pełni, stanowiąc „zaplecze ekonomiczne” związku małżeńskiego czy też część majątku wspólników spółki cywilnej.* np. art. 52 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ( Dz. U. z 2020 r. poz. 1359), zgodnie z którym z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej Własność tej samej rzeczy może przysługiwać kilku osobom. W takiej sytuacji są one współwłaścicielami. Współwłasność może być łączna lub ułamkowa. Czym się różnią? W polskim prawie mamy do czynienia z dwoma rodzajami współwłasności. Obok współwłasności w częściach ułamkowych istnieje też współwłasność współwłasności nie jest wcale wyjątkiem w obrocie prawnym. Przykładowo współwłaścicielami samochodu będą osoby, które wspólnie nabyły go od sprzedawcy. Warto w takiej sytuacji wiedzieć jak będzie wyglądało zarządzanie i rozporządzanie przedmiotem móc sobie jednak odpowiedzieć na te pytanie trzeba najpierw określić czy mamy do czynienia ze współwłasnością ułamkową, czy łączną. Z tym drugim przypadkiem będziemy mieli do czynienia jedynie w sytuacjach określonych w prawie. Jednym z takich przykładów jest wspólność majątkowa małżonków. Drugim przykładem współwłasności łącznej jest majątek wspólny wspólników spółki serwis: Majątek małżonków Czy można zbyć udział? Jednym z podstawowych pytań, jakie nasuwają się przy współwłasności jest kwestia samodzielności współwłaściciela w rozporządzaniu swoim udziałem we współwłasności. W przypadku współwłasności ułamkowej każdy ze współwłaścicieli ma prawo do rozporządzania swoim udziałem bez ingerencji pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego).W przypadku współwłasności łącznej nie jest to jednak możliwe. W przypadku małżonków w czasie trwania współwłasności nie można żądać podziału wchodzącego w jej skład majątku wspólnego (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Nie ma również prawa do rozporządzania udziałem w takiej rzecz się ma do wspólników spółki cywilnej, którzy w czasie trwania spółki nie mogą żądać podziału majątku wspólnego, jak również rozporządzać udziałami w nim (art. 863 Kodeksu cywilnego). Podział majątku Jak wynika z powyższego w przypadku współwłasności łącznej nie tylko nie można rozporządzać udziałem w majątku wspólnym, lecz również nie można żądać jego podziału. Inaczej jest w przypadku współwłasności ułamkowej, której zniesienia może domagać się każdy współwłaściciel w każdym czasie. Takie uprawnienie może być jednak wyłączone na mocy umowy współwłaścicieli na okres nie dłuższy niż 5 lat, który może być jednak można żądać w czasie trwania współwłasności łącznej podziału majątku wspólnego. W przypadku współwłasności ułamkowej żądanie zniesienia współwłasności jest możliwe w każdym czasie, chyba że na mocy umowy współwłaściciele wyłączyli to uprawnienie maksymalnie na 5 Zniesienie współwłasności Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie. Odziedziczyłam 1/4 nieruchomości. Chciałabym skorzystać jakoś ze swojej części (najchętniej sprzedać), ale jeden ze spadkobierców nie chce przyjąć do wiadomości, że całość nie jest jego. Czy można coś z tym zrobić? Prawo współspadkobiercy do korzystania z odziedziczonej nieruchomości Jak wynika z opisu stanu faktycznego, w wyniku dziedziczenia po określonej osobie, stała się Pani współwłaścicielką nieruchomości w udziale 1/4. Ma Pani takie samo prawo do korzystania z tej nieruchomości, jak pozostali współspadkobiercy, bez względu na wielkość przysługującego każdemu udziału. Należy ten fakt uświadomić współwłaścicielowi, który go bezpodstawnie kwestionuje, choć zapewne wie o tym, a jego działania zmierzają do zniechęcenia pozostałych współspadkobierców, w tym Pani, do skutecznego dochodzenia służących im uprawnień. Zobacz również: Niewpuszczenie współwłaściciela do domu Współwłasność w częściach ułamkowych Jak stanowi przepis art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Zatem spadkobierca może rozporządzić swoim udziałem w przedmiocie należącym do spadku bez zgody pozostałych współspadkobierców (art. 1036 w zw. z art. 198 W razie braku tej zgody rozporządzenie będzie bezskuteczne tylko wówczas, gdyby naruszało uprawnienia spadkobiercy, który owej zgody nie udzielił, przysługujące mu na podstawie przepisów o dziale spadku. Może Pani więc poszukiwać nabywcy dla swego udziału, proszę mieć jednak świadomość, że będzie to trudne. Ryzyko braku porozumienia jest dość częste, jeśli mamy do czynienia ze współwłasnością kilku osób, dlatego zbycie takiego przedmiotu będzie z pewnością utrudnione. Zobacz również: Współwłasność ułamkowa a wynajem Współposiadanie rzeczy wspólnej oraz uprawnienie do korzystania z niej W myśl przepisu art. 206 każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Nie jest działaniem korzystającym z ochrony prawnej samowolne pozbawianie jednego ze współwłaścicieli prawa do korzystania z rzeczy wspólnej, co sygnalizuje Pani w treści swego pytania. Ponadto, pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości ich udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną (art. 207 a więc np. podatek od nieruchomości czy podatek rolny. Formalnie decyzja ustalająca wysokość podatku lokalnego jest adresowana do wszystkich współwłaścicieli, a ich odpowiedzialność podatkowa ma charakter solidarny, czyli wobec organu podatkowego każdy jest obowiązany do uregulowania pełnej wysokości podatku. Wewnętrzną sprawą współwłaścicieli jest natomiast rozliczenie obciążeń podatkowych w stosunku do wielkości należnych udziałów. Sposób korzystania z rzeczy wspólnej W przedstawionej sytuacji, jeśli jest Pani zainteresowana korzystaniem z nieruchomości, może Pani wystąpić do sądu z wnioskiem o ustalenie sposobu korzystania z rzeczy wspólnej (tzw. podział quoad usum), a zatem aby sąd wydzielił do wyłącznego korzystania danemu współwłaścicielowi określoną fizycznie część nieruchomości gruntowej (jeśli jest to możliwe). Wniosek taki podlega stałej opłacie sądowej w wysokości 100 zł (art. 39 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.). Inną formą prawnej reakcji na zaistniały stan rzeczy jest złożenie pozwu o dopuszczenie Pani do współposiadania i korzystania z nieruchomości, bez wyodrębniania części do wyłącznego korzystania. Pozew w sprawach o prawa majątkowe podlega stosunkowej opłacie sądowej w wysokości 5% wartości przedmiotu sporu, jednak nie mniej niż 30 zł (art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Wartość przedmiotu sporu w tym przypadku stanowić będzie udział 1/4 w spornej nieruchomości. Częściowy dział spadku i zniesienie współwłasności Sugeruję podjąć próbę porozumienia ze współspadkobiercami, być może uda się umownie wyjść z tej współwłasności, za spłatą wartości Pani udziału przez przejmującego go współwłaściciela. Umowa częściowego działu spadku (czyli ograniczonego do jednego lub kilku przedmiotów spadkowych) i zniesienia współwłasności wymaga dochowania formy aktu notarialnego, gdyż będzie dotyczyć nieruchomości (art. 1037 § 2 Możliwe jest również zbycie, w drodze umowy sprzedaży lub darowizny, służącego Wniosek do sądu o dział spadku Pani udziału na rzecz któregoś z pozostałych współwłaścicieli lub na rzecz osoby trzeciej. Jeśli zawiodą umowne, dobrowolne sposoby zniesienia współwłasności i nie uda się również zbyć udziału na rzecz osoby trzeciej, pozostaje złożenie wniosku do sądu o dział spadku i zniesienie współwłasności, właściwy do jego rozpoznania będzie sąd miejsca położenia nieruchomości (art. 606 Kodeksu postępowania cywilnego). Wniosek taki podlega stałej opłacie sądowej w wysokości 1000 zł, a jeśli zawiera zgodny projekt działu spadku i zniesienia współwłasności – 600 zł (art. 51 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Roszczenie o zniesienie współwłasności nigdy nie ulega przedawnieniu (art. 220 Szczegółowe zasady postępowania w sprawie zniesienia współwłasności regulują przepisy art. 617-625 We wniosku należy przedstawić dowody prawa własności oraz dokładnie określić rzecz wspólną, mającą ulec podziałowi. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼

współwłasność ułamkowa a sprzedaż