Stułbia płowa żyje w wodach słodkich / słonych. Przez całe życie występuje w postaci polipa / meduzy. Slonych,meduzy 2 Oceń prawdziwość informacji dotyczących parzydełkowców. Zaznacz P, jeśli informacja jest prawdziwa, lub F, jeśli jest fałszywa. (0–3 p.) p 1. Parzydełkowce występują wyłącznie w środowisku wodnym. p F. 2. Podaj 5 przedstawicieli występująchych w wodach słodkich i słonych 2014-01-09 19:04:33; wypisz 10 ryb żyjących w wodach słonych 2008-11-25 19:22:05; Podaj nazwę 5 organizmów żyjących w wodach słodkich. 2010-04-20 17:35:04; Jakie są warunki życia organizmów w wodach słodkich i słonych 2010-03-29 16:31:13 Abiotycznymi czynnikami ograniczającymi w zbiornikach wodnych są światło, zasolenie, większa gęstość wody w porównaniu z powietrzem. Ponadto zmienna ilość rozpuszczonych gazów: O2 i CO2 w wodach słonych i słodkich. Wahania temperatury są znacznie mniejsze niż na lądzie, a w strefie głębinowej nie występują. roślinność strefowa (zonalnej) - związana ze strefą klimatyczną, charakter strefowy roślinność astrefowa (azonalna) - nie związana ze strefami klimatycznymi, ale ze specyficznym podłożem, warunkami występującymi np. roślinność wodna (hydrofity), wydmowa górska roślinność pozasrefowa (ekstrazonalna) roślinność jednej strefy klimatyczno roślinnej przenika do drugiej 7.05.2020r. PRZYRODA 4 TEMAT: . Wody słodkie i wody słone. CELE: • występowanie wód słonych i słodkich na Ziemi, • klasyfikacja wód słonych, pada peta disamping kawasan tersubur di australia ditunjukkan pada nomor. Konspekt dla klasy IV – przyrodaTemat: Poznajemy organizmy zamieszkujące wody słone i Cel główny: Uczeń wymienia organizmy zamieszkujące wody słodkie i słone2. Cele szczegółowe: - uczeń potrafi dokonać podziału wody na Ziemi na słodką i słoną- uczeń wie, której wody jest więcej na Ziemi- uczeń umie pracować w grupieCele lekcji w języku ucznia:- dowiesz się jakie są rodzaje wód na Ziemi i w jakich zbiornikach wodnych występują (gdzie znajdziemy wodę słodką)- poznasz organizmy zamieszkujące wody słodkie i słone3. Środki dydaktyczne: obrazki, kubki, woda, sól, wiadro, łyżeczka, słoik, tekst, multimedia, zeszyt4. Metody pracy: praktyczna, poszukująca, podająca5. Formy pracy: indywidualna, grupowaPRZEBIEG ZAJĘĆ:I. Etap wstępny1. Prezentacja zdjęcia Ziemi z kosmosu. Rozmowa na temat, dlaczego Ziemia nazywana jest Błękitną Zadawanie pytań dotyczących wód słonych i słodkich na kuli ziemskiej oraz zamieszkujących je Prezentacja stosunku wody słonej do wody słodkiej na kuli ziemskiej. (wiadro, łyżka, słoik)II. Etap realizacyjny1. Rozdanie uczniom karty pracy – uczeń dokonuje podziału wód na słodkie i słone 2. Sprawdzenie poprawności wykonania zadania – uczniowie rozwiązują powyższe zadanie na tablicy (patyczki).3. Podział uczniów na grupy. Rozstawienie na ławce każdej grupy po dwa kubeczki z wodą oraz pojemniczek z solą. W jednym z kubków uczniowie mają zrobić wodę morską. 4. Rozdanie każdej grupie karty pracy – obrazki przedstawiające organizmy zamieszkujące wody słone i słodkie oraz opis każdego gatunku. Zadaniem grupy jest przyporządkowanie obrazka do danego kubka oraz nazwy Wspólne sprawdzanie poprawności wykonanego zadania. Uczniowie przyczepiają obrazki do tablicy wokół napisów „wody słone” i „wody słodkie”. III Etap końcowy1. Prezentacja dźwięków podwodnego świata. Informuje o akcji organizacji WWF „Godzina dla morświna”. 2. Podsumowanie lekcji i samoocena uczniów. Wiemy już, że woda słodka jest bardzo cenna. Jakie macie pomysły na jej oszczędzanie? Ostatnio w mediach sporo mówi się o sinicach. Przyznam szczerze, że dopóki mówiono o nich w kontekście morza (nad które się nie wybierałam) to temat zupełnie mnie nie interesował… Do czasu. Po powrocie z Mazur zachciało nam się wypoczynku nad wodą. Po uważnym przestudiowaniu mapy zdecydowaliśmy się na odwiedzenie plaży w Wieliszewie, do której mamy nieco ponad 20 kilometrów. We wtorek zaliczyliśmy więc kąpiel, a w środę… kąpielisko zostało zamknięte z powodu zakwitu sinic. Czym są sinice? Sinice to organizmy samożywne, które kiedyś były uważane za rośliny, a obecnie – zaliczane są do królestwa bakterii. Posiadają one zdolność wytwarzania związków organicznych na drodze fotosyntezy. Gdzie występują sinice? Krótko mówiąc – wszędzie. Sinice występują zarówno w wodach słodkich jak i słonych, a niektóre z nich są tak odporne, że można je znaleźć nawet w gorących źródłach, w których temperatura niejednokrotnie dochodzi do 90 stopni Celsjusza… Dla mnie to totalna abstrakcja! Po czym poznać, że zakwitły sinice? Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na barwę i zapach wody. Jeśli wygląda ona jak mieszanka wody z zieloną farbą olejną, jest mętna i pieniąca się albo wygląda jak zupa szczawiowa to należy zrezygnować z kąpieli. Poza tym oficjalne komunikaty dot. stanu kąpielisk można sprawdzać codziennie na stronie Głównego Inspektoratu Sanitarnego. Czym grozi kąpiel w wodzie, w której zakwitły sinice? Choroby wywoływane przez toksyny sinic zależą przede wszystkim od rodzaju toksyny, rodzaju wody oraz drogi, którą doszło do skażenia. Przykładowe objawy zatrucia to podrażnienia skóry i oczu, zatrucia pokarmowe, gorączka, bóle głowy, mięśni i stawów oraz uszkodzenia wątroby. Ta lista zdecydowania działa na moją wyobraźnię, jednak plaże i tak są pełne ludzi, którzy pomimo komunikatów wchodzą do wody i co gorsze – namawiają do tego również swoje dzieci! Ja nie miałabym sumienia, żeby narażać eM na takie ryzyko, ale cóż… Są matki i madki. Dla mnie zakaz to zakaz, a inni uważają, że sanepid jest przewrażliwiony i od kwitnącej wody jeszcze nikomu nic się nie stało. Przedstawiamy nasz wybór dziesięciu (…a właściwie dwudziestu) podstawowych roślin wodnych. Podstawowe czy najważniejsze dla każdego może oznaczać coś innego. Wybraliśmy bezsprzeczne klasyki kojarzone z ogrodami wodnymi i ważne przyrodniczo. W dużej mierze to rośliny symbole. Razem niekonicznie stanowią komplet roślin do wykorzystania w oczku wodnym, bo np. trzcina czy manna mielec okazują się na ogół zbyt ekspansywne w ogrodowej sadzawce, mogą za to być podstawą w basenach kąpielowych czy ogrodach deszczowych. 1. Lilia wodna – grzybień – (Nymphaea) Grzybień, lilia wodna, nenufar – symbol rośliny wodnej jako takiej. Przyciąga urokiem pięknych, dużych kwiatów i błyszczących liści unoszących się spokojnie na wodzie. W naturze spotkamy grzybienie o białych kwiatach, współczesne ogrodnictwo oferuje także odmiany czerwone, różowe, żółte, pomarańczowe i fioletowe („niebieskie”). Korzenie grzybieni znajdują się w dnie zbiornika wodnego, liście i kwiaty unoszą się na powierzchni wody. 2. Kosaciec żółty (Iris pseudacorus) Kosaciec żółty doskonale czuje się zarówno w wodzie jak i w miejscu okresowo podsychającym. Jest doskonałym wyborem do ogrodu deszczowego – dobrze znosi nawet znaczne wahania poziomu wody. Może być sadzony w miejscach bardzo nasłonecznionych, ale dobrze zniesie też cień (choć na ocienionym stanowisku będzie słabiej kwitł). Najpiękniej wygląda gdy kwitnie – w maju i czerwcu. 3. Trzcina (Phragmites) Trzcina pospolita to roślina nie do przecenienia w rekultywacji terenów podmokłych, umacnianiu brzegów (także tam, gdzie występuje falowanie wody) i oczyszczalnictwie. Jej właściwości – silny i szybki wzrost kosztem zawartych w wodzie/glebie biogenów, robią z niej roślinę numer jeden w przydomowych i przemysłowych oczyszczalniach ścieków. 4. Krwawnica (Lythrum salicaria) Piękne, wyraziste, okazałe, widoczne z daleka kwiaty. Krwawnica to roślina bardzo dekoracyjna i niezwykle uniwersalna: doskonała do obsadzania wilgotnych brzegów zbiornika w dużych, jednogatunkowych kępach, jako pojedynczy akcent na naturalistycznych łąkach lub pływających wyspach. Chętnie sadzona w ogrodach deszczowych – jest dość odporna na zmienne warunki, a w okresie kwitnienia nie ma sobie równych. 5. Manna mielec (Glyceria) Intensywnie rozrastająca się (nawet ekspansywna) trawa występująca powszechnie w miejscach mokrych i podmokłych, okresowo zalewanych, na brzegach stawów, jezior i rzek (dobrze znosi wody płynące). Szczególnie chętnie występuje tam, gdzie podłoże jest zasobne. Rozrasta się szybko tworząc monokulturę. Można ją uznać za niemal zimozieloną, wśród roślin wodnych ma na pewno najdłuższy okres wegetacyjny. 6. Kaczeniec (Caltha palustris) Jaskrawożółte kwiaty kaczeńca na podmokłych łąkach, w rowach i na brzegach strumieni to niechybna oznaka nadchodzącej wiosny. Są źródłem nektaru dla pierwszych „pozimowych” pszczół. Kaczeniec rośnie w kępach, osiąga wzrost od 15 do 60 cm – w zależności od siedliska. 7. Strzałka (Sagittaria) Strzałka to jedna z niewielu roślin, którą można sadzić w dość głębokiej wodzie (około pół metra), i której liście będą znacznie wyrastały ponad powierzchnię. Tworzy gęste łany świeżej zieleni i jej główną ozdobą są strzałkowate liście; drobne, białe kwiaty są raczej niepozorne. Całkowicie mrozoodporna. Wymaga zasobnego podłoża – nie rośnie na stanowiskach ubogich. 8. Przęstka (Hippuris vulgaris) Przyzwoita sadzawka bez przęstki się nie obejdzie. Dzięki podwodnym pędom tlen produkowany przez przęstkę w procesie fotosyntezy uwalniany jest wprost do wody, pędy wyrastające nad wodę tworzą las miniaturowych choinek. Należy ją sadzić w wodzie o głębokości do pół metra. 9. Tatarak (Acorus calamus) Pospolity w całej Polsce komponent szuwaru nazwanego tatarakowym. Dobrze rośnie w podłożu piaszczystym i mulistym, szczególnie z dużą zawartością fosforu i azotu – jako dobry konsument biogenów często sadzony w biologicznych oczyszczalniach ścieków. Jego kłącza tworzą z czasem zwartą darń, dzięki czemu wykorzystywany jest do umacniania brzegów. 10. Pistia (Pistia) Pistia, „sałata wodna”, topian – niezwykła tropikalna roślina pływająca. Robi na całym świecie zawrotną karierę jako naturalna oczyszczalnia ścieków – jej zdolności pobierania azotu z wody nie przebije żadna inna roślina. Jej korzenie pobierają związki pokarmowe wprost z wody wyjaławiając ją w ten sposób i znacznie obniżając populację glonów. …kolejne 10 świetnych roślin wodnych, które niestety nie dostały się do pierwszej dziesiątki 11. Rozpław sercowaty niebieskiPontederia cordata „Blue” Niebieski kolor kwiatów pontederii powoduje, że jest niezmiernie atrakcyjną rośliną wodną. Ma błyszczące, ciemnozielone, gładkie liście. Należy do niezbyt licznej grupy wysokich roślin wynurzonych, które możemy sadzić w dość głębokiej wodzie (nawet do 40 cm). 12. Rogatek sztywnyCeratophyllum demersum Rogatek to roślina o wielu zastosowaniach w sadzawce: zwalcza glony konkurując z nimi o związki odżywcze rozpuszczone w wodzie, a także wydziela substancje nietolerowane przez glony. 13. GrążelNuphar lutea Z powodu swoich rozmiarów grążel nadaje się do dużych stawów, najlepiej z mulistym dnem, gdzie będzie mógł rozprzestrzenić się swobodnie na kilku metrach kwadratowych. Posadzony w strumieniu lub miejscu, gdzie występuje ruch wody, nie wykształci liści na powierzchni i pozostanie rośliną podwodną. 14. Pałka wodnaTypha Obecnie głównym powodem, dla którego zainteresowanie pałką wodną jest tak duże, są jej szczególne zdolności fitoremediacyjne – przy pomocy pałki wodnej „leczy się” skażone środowisko naturalne, obsadza się nią biologiczne oczyszczalnie ścieków. Pałka wodna wyłapuje ze skażonych wód pestycydy. 15. Czermień błotnaCalla palustris Jest to roślina rzeczywiście bardzo elegancka – biały kwiat w formie spaty (po przekwitnięciu pojawi się w jego miejsce kolba z czerwonymi jagodami), błyszczące, ciemnozielone liście. 16. WełniankaEriophorum Wełnianki to rośliny zupełnie niepozorne, wyglądające niemalże jak najzwyklejsza trawa dopóki nie zakwitną. Rosną na bagnach i gdy masowo kwitną białą bawełną, bagno wygląda jakby ktoś poprzyczepiał do źdźbeł trawy małe kłębuszki waty. 17. Mięta wodnaMentha aquatica Roślina wodna do każdego rodzaju zbiornika. Niezwykle tolerancyjna na warunki, w jakich przychodzi jej rosnąć: może być rośliną wręcz podwodną lub rosnąć na stanowisku zaledwie wilgotnym. Rośnie szybko – doskonała do nowo zakładanych oczek wodnych. 18. Oczeret jeziornyScirpus lacustris Występuje w żyznych zbiornikach wód stojących lub wolno płynących. Tworzy zwarte monokultury. Rośnie zazwyczaj w wodach płytkich, jednak zadomowiony i na idealnym stanowisku może sięgać nawet 1,5-2m pod wodą. 19. Łączeń baldaszkowatyButomus umbellatus W naturze porasta słoneczne brzegi rzek i rowów (należy wybrać się nad Wartę lub na Żuławy w okresie jej kwitnienia!) tworząc gęste zarośla świeżozielonych liści, nad którymi górują duże, baldachowate, różowe kwiaty. 20. Wiązówka błotnaFillipendula ulmaria W naturze najczęściej można ją spotkać na podmokłych łąkach (jej angielska nazwa to „Queen of the Meadow” – „królowa łąki”). Drobne kremowe kwiaty zebrane w bogate, złożone wiechy przyciągają gromady owadów. Uwielbiana jest przez nie dla pyłku, nie nektaru. + zobacz też… Nawigacja wpisu Poprzedni artykuł 128 Okazje Następny artykuł Rośliny uprawiane na pełnym słońcu, nawet te wytrzymałe mogą czasem wymagać szczególnej troski. Po prawdzie wiele takich gatunków jest odporna na suszę i nie potrzebuje częstego podlewania, jednak sam sposób wykonywania zabiegu ma znaczenie. Dowiedz się jak pielęgnować słoneczny ogród i jakie rośliny w nim posadzić. Spis treści Jak pielęgnować słoneczny ogród? Rośliny najlepiej podlewać rano lub wieczorem, natomiast podlewanie w godzinach południowych nie jest wskazane. Należy przy tym unikać oblewania liści i kwiatów. To ograniczy ryzyko poparzenia liści bądź kwiatów. Dodatkowo dla bujnego kwitnienia i wzrostu cenne okazy zaleca się regularnie nawozić. Gatunki, które lubią słoneczne stanowiska, ale jednocześnie są wrażliwe na niedobór wody, powinny być ściółkowane. Warstwa z liści, trocin, kory lub innego organicznego materiału ograniczy wyparowywanie. Źródło: Bricomarché z pasją / YouTube Rośliny jednoroczne, dwuletnie i byliny do słonecznego ogrodu Rośliny z tej grupy wymagają dużej ilości światła dla obfitego kwitnienia. Część z poniższych gatunków nie nadaje się do uprawy w miejscach nawet częściowo zacienionych. Inne – chociaż poradzą sobie w niekorzystnych warunkach – będą wolniej rosły i mocniej przyrastały w zielonej części na niekorzyść kwiatów. Wszystkie „propozycje” można sadzić na stanowiskach o prażącym słońcu, gdzie wiele innych roślin ulegnie poparzeniu. Fot. Ferr Fikkers Freeimages Chaber bławatek (Centaurea cyanus) Wysokość: 20-80 cm;Cechy charakterystyczne: rurkowate niebieskie, różowe bądź białe kwiaty;Zalety: obficie kwitnie, kojarzy się z dzieciństwem i pięknymi łąkami, dobrze rośnie na glebach jałowych i suchych;Światło: roślina jednoroczna wybitnie światłolubna – w cieniu wytwarza dużo zieleni kosztem kwiatów;Zastosowanie: na rabaty, do tworzenia łąk kwiatowych, nadaje się do dekoracji ogrodów naturalistycznych, wiejskich i angielskich. Dowiedz się więcej o chabrach Fot. John Nyberg Pixabay Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus) Wysokość: 50-300 cm;Cechy charakterystyczne: potężne kwiatostany, szybki wzrost, jadalne nasiona;Zalety: duża dekoracyjność, kwiaty przypominające słońce;Światło: wybitnie światłolubna – dobre nasłonecznienie potrzebne jest nie tylko do obfitego kwitnienia, ale także do wytworzenia dużej ilości smacznych owoców – niełupek;Zastosowanie: najczęściej sadzony w grupach, na średnie lub wysokie rabaty, do ozdoby ogrodzeń, murków i ścian, niskie odmiany można uprawiać w pojemnikach, na kwiat cięty. „Obowiązkowa” ozdoba ogrodów wiejskich. Dowiedz się więcej o słonecznikach Fot. Darwinek/Wikimedia Commons ↓ Kocanki ogrodowe (Helichrysum bracteatum) Wysokość: 40-100 cmCechy charakterystyczne: suche, łuskowate kwiaty, roślina jednoroczna;Zalety: obfite kwitnienie, łatwość uprawy, szerokie zastosowanie;Światło: wymaga stanowisk wybitnie słonecznych – szczególnie jeśli kwiaty będą wykorzystywane w kompozycjach;Zastosowanie: na rabaty, na suche bukiety, do kompozycji florystycznej, nadaje się do dekoracji ogrodów wiejskich i angielskich. Dowiedz się więcej o kocankach Fot. Linda DuBose/Freeimages Cynia wytworna (Zinnia elegans) Wysokość: 50-100 cm;Cechy charakterystyczne: duże pełne lub półpełne kwiaty, roślina jednoroczna;Zalety: obfite kwitnienie, łatwość uprawy;Światło: na stanowisku słonecznym wytwarza dużo kwiatów;Zastosowanie: to tradycyjna roślina rabatowa, na kwiat cięty, można uprawiać ją w pojemnikach, nadaje się do ogrodów wiejskich, angielskich i mieszanych. Dowiedz się więcej o cyniach Fot. TANAKA Juuyoh/Wikimedia Commons ↓ Krwawnik wiązówkowaty (Achillea filipendulina) Wysokość: 80-150 cm;Cechy charakterystyczne: duże, żółte baldachy kwiatowe, bylina;Zalety: łatwa w uprawie, często pasuje do otaczającego krajobrazu;Światło: powinno się uprawiać tylko na stanowiskach słonecznych;Zastosowanie: to tworzenia barwnych grządek i rabat, nadaje się na kwiat cięty i suche bukiety. Pasuje do różnych typów ogrodów, w tym naturalistycznych. Dowiedz się więcej o krwawnikach Fot. jamesdemers/Pixabay Ostróżka ogrodowa (Delphinium cultorum) Wysokość: 1,5-2 m;Cechy charakterystyczne: długie groniaste kwiatostany o barwie niebieskiej, fioletowej lub białej, bylina;Zalety: niesamowity wygląd kwiatów, długie i obfite kwitnienie, szerokie zastosowanie;Światło: w miejscach zacienionych nieprawidłowo rośnie, jej pędy są zbyt wiotkie a kwiaty rzadsze;Zastosowanie: ozdoba murów, ogrodzeń, ścian, na wysokie rabaty, dobrze wygląda na tle drzew, do ogrodów angielskich, wiejskich i mieszanych. Dowiedz się więcej o ostróżkach Fot. Vivi Rindom/Freeimages Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) Wysokość: 80-100 cm;Cechy charakterystyczne: atrakcyjne fioletowo-brązowe kwiaty przypominające lotki do badmintona, bylina;Zalety: łatwa w uprawie, obficie kwitnie, znosi nawet prażące słońce;Światło: wybitnie światłolubna, w cieniu słabo kwitnie i częściej pokłada się;Zastosowanie: na słoneczne rabaty, do ogrodów wiejskich; na kwiat cięty. Dowiedz się więcej o jeżówkach Fot. lebondepot0/Pixabay Rojnik (Sempervivum) Wysokość: 5-15 cm;Cechy charakterystyczne: tworzy kępy mięsistych liści;Zalety: rośnie wszędzie tam, gdzie inne rośliny mają za sucho lub ulegają poparzeniu;Światło: wybitnie światłolubna;Zastosowanie: skalniaki, rabaty kamieniste, wrzosowiska, ogrody wertykalne zewnętrzne, zazielenienia dachów. Dowiedz się więcej o rojnikach Krzewy i drzewa do słonecznego ogrodu Do tej grupy należą rośliny, którym należy zapewnić słoneczne stanowisko dla obfitego kwitnienia, efektywniejszego przebarwiania się liści lub lepszego zabezpieczenia przed mrozem. W przypadku roślin wrażliwych na mróz, wystawy południowe są najodpowiedniejsze, chociaż nie pozbawione wad. W takich miejscach może dochodzić do zgorzeli mrozowych na wskutek dużych różnic temperatury w czasie dnia i nocy. Dlatego zaleca się wykonywanie bielenia pni drzew. Dobra dla gatunków światłolubnych i wymagających jest także wystawa zachodnia. Natomiast wystawa północna jest zbyt zacieniona a na wschodniej problemem będą mroźne, zimowe wiatry. Fot. Hans Braxmeier/Pixabay Budleja Davida (Buddleja davidii) Wysokość: 2-3 m;Cechy charakterystyczne: przewieszające się pędy, wiechowate/kolbowate kwiatostany, przyciąga chmarę motyli;Zalety: obfite kwitnienie, szybki wzrost; Światło: powinna rosnąc w miejscu ciepłym, słonecznym. W cieniu słabo kwitnie a zimą może przemarzać;Zastosowanie: pojedynczy soliter, na wysokie rabaty z bylinami, do uprawy w pojemnikach, do ogrodów angielskich i wiejskich. Dowiedz się więcej o budlejach Fot. jacqueline macou/Pixabay Judaszowiec południowy (Cercis silliquastrum) Wysokość: 2-3 m;Cechy charakterystyczne: motylkowe kwiaty, długie owoce - strąki;Zalety: krzew ozdobny z liści, kwiatów i owoców;Światło: gatunek wrażliwy na mróz – powinien rosnąć w miejscach słonecznych, ciepłych;Zastosowanie: najlepiej prezentuje się sadzony pojedynczo. Dowiedz się więcej o judaszowcach Fot. konikaori/Freeimages Magnolia (Magnolia) Wysokość: 1,5-2 m (m. gwiaździsta), 4-8m (m. pośrednia);Cechy charakterystyczne: wiele gatunków kwitnie jeszcze przed rozwojem liści;Zalety: efektywne kwiaty, duża dekoracyjność, może ponawiać kwitnienie;Światło: koniecznie miejsca słoneczne i ciepłe, w cieniu może nie zakwitnąć;Zastosowanie: najlepiej prezentuje się sadzona pojedynczo, nadaje się do ogrodów różnego typu. Dowiedz się więcej o magnoliach Fot. John Nyberg/Pixabay Sumak octowiec (Rhus typhina) Wysokość: 4-6 m;Cechy charakterystyczne: pierzaste liście, kolbowate kwiatostany, charakterystyczny, odurzający zapach;Zalety: oryginalny wygląd, ozdobny z liści, kwiatów i owoców, odstrasza komary;Światło: wymaga stanowisk słonecznych;Zastosowanie: najlepiej wygląda jako soliter, nadaje się do sadzenia w parkach. Dowiedz się więcej o sumakach Fot. punch_ra/Pixabay Glicynia kwiecista (Wisteria floribunda) Wysokość: do 8 m;Cechy charakterystyczne: pnący pokrój, motylkowe kwiaty zebrane w długie grona;Zalety: jedno z najpiękniejszych pnączy, obficie kwitnące;Światło: dla prawidłowego wzrostu i kwitnienia wymaga miejsc słonecznych, ciepłych i zacisznych;Zastosowanie: ozdoba altan, tarasów, murów i kratownic. Nadaje się do ogrodów angielskich, wielkich i orientalnych. Dowiedz się więcej o glicyniach Fot. kallerna/Wikimedia Commons ↓ Brzoza brodawkowata (Betula pendula) Wysokość: 20-30 m;Cechy charakterystyczne: biało-czarna kora, zwisające pędy, jasnozielone, drobne liście;Zalety: szybki wzrost, bezproblemowa w uprawie, ozdobna z pokroju, liści i kory;Światło: roślina światłolubna, która znosi warunki półcieniste;Zastosowanie: jako pojedynczy soliter, sadzona w grupach na aleje, do ogrodów naturalistycznych, wiejskich i leśnych. Dowiedz się więcej o brzozach Fot. Public Domain/Wikimedia Commons Ambrowiec amerykański (Liquidambar styraciflua) Wysokość: 15-20 m;Cechy charakterystyczne: duże, dłoniastoklapowane liście jesienią przebarwiające się na czerwono lub purpurowo;Zalety: duża dekoracyjność, oryginalny i rzadki w Polsce gatunek, dobrze rośnie na kwaśnej glebie;Światło: wymaga miejsc słonecznych i ciepłych (wtedy liście najpiękniej przebarwiają się). Na wystawach wschodniej i północnej częściej przemarza;Zastosowanie: ambrowiec zaleca się sadzić pojedynczo, nadaje się do dekoracji dużych ogrodów i parków. Dowiedz się więcej o ambrowcach Tekst: Michał Mazik, zdjęcia tytułowe: Teodor, fietzfotos, Stefan Schweihofer/Pixabay, zdjęcia w tekście: Darwinek/CC BY-SA Commons, TANAKA Juuyoh/CC BY Commons, kallerna/CC BY-SA Commons Warunki kontaktu i mieszania się wód słono-słodkich w nieckach endoreicznych na przykładzie Salaru Atacama, północne Chile Oprócz obszarów nadmorskich strefa kontaktu wód słonych ze słodkimi może mieć miejsce również w nieckach endoreicznych w suchych klimatach. W centralnej części niecki formuje się salar, gdzie występują słone wody podziemne, i który jest obszarem drenażu dla wód słodkich spływających z obszaru zasilania. Wody podziemne niecek endoreicznych charakteryzują się wyraźną strefowością hydrogeochemiczną wynikającą z warunków krążenia.... Zagrożenia geogeniczne wód podziemnych na przykładzie ascenzji i ingresji wód słonych W rozdziale opisano warunki krążenia wód podziemnych w warstwach wodonośnych sąsiadujących z brzegiem morskim ze szczególnym uwzględnieniem zjawisk ascenzji oraz intruzji wód. Analizuje się obszary typu mierzei oraz nizin nadmorskich. Hydrogeochemia strefy kontaktu wód słono-słodkich na wybrzeżu Bałtyku na przykładzie rejonu Ustki Opisana strefa kontaktu wód słodkich ze słonymi w rejonie Ustki zachodzi w warunkach wnikania zasolonych wód kanału rzeki Słupi do płytkiej warstwy wodonośnej. Ta sytuacja zachodzi głownie w okresie podpiętrzenia wód kanału przez morze w czasie jesienno-zimowych sztormów. W Ustce stwierdzono wyraźną zmienność czasową i przestrzenną składu chemicznego wód podziemnych płytkiej warstwy wodonośnej. Wzrost stężeń mineralizacji ogólnej... Analiza zmienności fizyczno-chemicznej słodkich wód podziemnych w strefie kontaktu z wodami słonymi na przykładzie rejonów nadmorskich i niecek endoreicznych Charakter zmienności składu chemicznego słodkich wód podziemnych kontaktujacych się z wodami słonymi omówiono na przykładzie dwóch środowisk hydrogeologicznych - rejonów nadmorskich i niecek endoreicznych suchych klimatów. oceniono zasady funkcjonowania systemów wodonośnych w warunkach naturalnego kontaktu wód słodkich ze słonymi oraz wypracowano efektywną metodykę badawczą do wyznaczania tej strefy w zróżnicowanych środowiskach... Dynamika wód podziemnych w rejonach nadmorskich - wybrane przykłady zastosowania analizy numerycznej Analiza zmian zasobów wód słodkich na skutek intruzji zasolonych wód morskich wnikających do pierwszego poziomu wodonośnego obszaru ujęcia Lipce. Wpływ przekopu przez Mierzeję Wiślaną na zmiany zasobów wód słodkich. Modelowanie przepływu wód podziemnych w strefie brzegowej morza - możliwości prognozowania = Groundwater flow modeling in the coastline area - prediction possibilities Specyficzne warunki występowania wód podziemnych w strefie brzegowej morza sprawiają, że ich eksploatacja jest sprawą złożoną i powinna być weryfikowana na modelu numerycznym. Zasadniczym zagrożeniem jest ingresja słonych wód morskich, która może być wzbudzona eksploatacją. Innym czynnikiem, który może przyczynić się do ingresji wód słonych do warstwy wodonośnej może być podniesienie się poziomu morza. W pracy przedstawiono wyniki... Model hydrogeochemiczny kontaktu wód o różnym składzie chemicznym na przykładzie salaru Coposa, północne Chile Modelowanie hydrogeochemiczne pozwala lepiej rozpoznać i zrozumieć strefę, gdzie dochodzi do kontaktu wód o różnym składzie chemicznym. W artykule przedstawiono wyniki badań nad kontaktem wód słodkich ze słonymi na obszarze jednego z salarów w północnym Chile. Wysładzanie się wód podziemnych w piętrze czwartorzędowym Gdańska jako rezultat zmniejszonego poboru = The groundwater desalinization in the quaternary aquifer in gdansk as a result of decreasing exploitation W wyniku intensywnej eksploatacji w latach 80. wody piętra czwartorzędowego w Gdańsku zostały zasolone przez intruzje słonych wód Martwej Wisły i Zatoki Gdańskiej. Zasolenie to doprowadziło do degradacji zasobów na obszarze Starego Miasta. Po ograniczeniu poboru, obserwuje się od lat 90. zmniejszenie koncentracji jonu chlorkowego. Prowadzi to do wyraźnego wysładzania wód i odnowy ich zasobów. Śledzenie tego procesu utwierdza w... Modelowanie hydrogeochemiczne w badaniach krążenia wód podziemnych na przykładzie salaru Atacama, północne Chile Strefa kontaktu wód słodkich ze słonymi najlepiej rozpoznana została na wybrzeżach morskich, lecz występuje także w nieckach endoreicznych w suchych klimatach, których centralną część wypełniają salary. W pracy zaprezentowano wyniki modelowania hydrogeochemicznego takiej strefy w jednym z salarów w północnym Chile. Numerical simulation of the quaternary aquifer groundwater flow of the northern Vistula delta plain W pracy przedstawiono wyniki obliczeń krążenia wód podziemnych w czwartorzędowym poziomie wodonośnym rejonu Żuław Gdańskich. Czwartorzędowy poziom wodonośny odgrywa najważniejszą rolę w zaopatrzeniu w wodę aglomeracji gdańskiej. W obliczeniach wykorzystano programy Modflow i Modpath zawarte w pakiecie (GMS Odtworzono warunki przed uruchomieniem ujecia Lipce wykorzystując obliczenia dla stanu ustalonego krążenia wody w warstwie... Full text available to download Analiza modelowa wpływu tunelu pod Martwą Wisłą na plejstoceńsko-holoceński poziom wodonośny Projektowany tunel pod Martwą Wisłą przebiegać będzie w obrębie plejstoceńsko-holoceńskiego piętra wodonośnego. Zastosowanie metody TBM pozwoli uniknąć odwodnień, które zresztą były by trudne do wykonania, ze względu na stały dopływ wody z Martwej Wisły. Nie ma zatem zagrożeń ilościowych dla zasobów wód podziemnych w sąsiedztwie inwestycji. Jedyne zagrożenia wynikające z budowy tunelu, to zagrożenia dla jakości wód podziemnych....

samożywne rośliny wód słodkich i słonych